Glebokosc: 1.38m
Dlugosc: 9.97m
Położenie geograficzne: Świńczów, Dolina Korzkiewki, Wyżyna Olkuska
Nr inwentarzowy | J.Olk.I-02a.16 |
Region | Wyżyna Śląsko-Krakowska |
Ekspozycja otworu: | SW |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 365 |
Głębokość [m] | 1.38 |
Przewyższenie [m] | |
Deniwelacja [m] | |
Długość [m] | 9.97 |
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne: | Świńczów, Dolina Korzkiewki, Wyżyna Olkuska |
Dojście do otworu | Od asfaltowej drogi łączącej Smardzowice i Cianowice Małe idziemy w dół Doliny Korzkiewki. Po ok. 50 m za zakrętem, gdzie dolina przyjmuje kierunek równoleżnikowy, a ponad którym znajduje się wybitna turnia z krzyżem na szczycie, kierujemy się w dół doliny na wchód w stronę stadniny koni. Tuż przed zakrętem w prawo prowadzącym do bram stajni kierujemy się w górę stoku wyraźną przecinką na północ. Po kilkunastu metrach w górę i dotarciu do wysokości 365m kierujemy się na wchód tuż pod głównym masywem wapiennym, poprzez gęste, cierniste krzaki w stronę wybitnej skałki. Po obejściu skałki od dołu trafiamy na hałdę wysypanego namuliska z jaskini, została ona utworzona przez borsuki lub lisy zamieszkujące jaskinie, kierujemy się w wzdłuż hałdy w górę do przewieszonego otworu jaskini. Otwór znajduje się w szczytowej części pionowej ściany skały, około pół metra powyżej znajduje się dogodna półka z której możemy się asekurować wchodząc do otworu. Dojście skomplikowane, uciążliwe w lato, niebezpieczne, szczególnie podczas kiepskiej pogody. |
Opis i geologia | Sztucznie poszerzony otwór jaskini początkowo o przekroju prostokąta, prowadzi do załamania korytarza w lewo. Poprzez mały syfon utworzony sztucznie przez zwierzęta dostajemy się do głównej salki. Salka jest mocno zamulona i służy jako legowisko, w stropie wyraźnie widoczne kotły wirowe, są także pojedyncze amonity. W spągu salki widać możliwości kontynuacji poprzez częściowo zasypane szczeliny, namulisko jest tutaj bardzo grube. W prawym końcu salki otwiera się korytarz prowadzący typową krasową rurą o przekroju okrągłym w głąb masywu skalnego, ciąg po kilku metrach kończy się kolejnym syfonem oraz zaciskiem, ilość pracy potrzebnej do udrożnienia przodka i ciasnoty na całej długości korytarza uniemożliwiły dalsze solowe prace eksploratorskie. Jaskinia jest utworzona w wapieniu skalistym jury górnej wzdłuż poziomej powierzchni uławicenia. Obiekt ma genezę krasową. Na ścianach i stropie widoczne niewielkie wżery korozyjne. Namulisko gliniaste, suche, nosi ślady intensywnego rozkopywania przez zwierzęta. Sporo kości małych zwierząt wskazuje na zasiedlenie przez drapieżniki np. lisy. Nacieków brak. Mikroklimat zależny od warunków panujących na powierzchni, występuje ruch powietrza. Ściany przy otworze są pokryte glonami i mchami. W trakcie inwentaryzacji stwierdzono występowania pająków, ciem i muchówek, natomiast ślady rozkopywania namuliska sugerują, że jest ono wykorzystywane jako schronienie przez zwierzęta. |
Historia eksploracji | Prawdopodobnie z powodu wyjątkowych trudności tworzonych przez roślinność (kolczaste krzewy, jeżyny i dzikie róże) skała ta i jej okolice nigdy nie były badane. |
Historia dokumentacji | Pierwsze plany inwentaryzacji tego rejonu pojawiły się w 2020, po wizycie w pobliskiej stajni w okresie zimowym. W 2021 przeprowadzono pierwsze rozpoznanie terenu i przeprowadzono namiary GPS. 12.11.2022 Wstępna inwentaryzacja przy otworowa wszystkich obiektów w rejonie. Inwentaryzacja jaskini Przewieszonej, eksploracja wstępna i utworzenie planu. Odkrywcą obiektu jest P. Michalski chociaż istnieją wzmianki pozwalające stwierdzić, że obiekt był także eksplorowany przez P. Sojkę w tym podobnym okresie, Eksplorował i plan opracował P. Michalski. |
Opracował | Paweł Michalski |